معماری هنر و علم طراحی ساختمانها و دیگر سازههای فیزیکی است. یک تعریف گستردهتر اغلب شامل طراحی کل محیط ساخته شده از سطح کلان شهرسازی، طراحی شهری و منظر تا سطح خرد جزئیات یعنی ساخت و ساز و گاهی مبلمان است. اصطلاح “معماری” همچنین برای حرفهی ارائه خدمات معماری استفاده میشود.
طراحی معماری در درجه اول با بکارگیری مهارتهایی خلاقانه بر روی جِرم، فضا، حجم، بافت، نور، سایه، مصالح و برنامه هدایت میشود و بهمنظور دستیابی به یک هدف زیبا، کاربردی و اغلب هنری، از عناصر واقع گرایانهای مانند هزینه، ساخت و فناوری بهره گرفته میشود. به این ترتیب روند معماری از طراحی مهندسی متمایز میشود که برپایهی کاربرد خلاقانه اصول ریاضی و علمی است.
هیچ رویکرد یکپارچهای در معماری وجود ندارد، هر پروژه ساختمان باید به زمینهی بسیار منحصربهفرد خود پاسخ دهد: سایت، آبوهوا، مسائل اجتماعی، بودجه و مصالح.
ساختمانها همچنین باید بتوانند به خوبی پیر شوند، خود را با شرایط متغیر وفق دهند و انعطافپذیری لازم برای استفادههای مختلف را داشته باشند. آنها همچنین باید از نظر مصالحِ مورد استفاده در حین ساخت و منابعِ انرژی مورد نیاز برای عملکرد، پایدار ساخته شوند.
رشته معماری دو جنبه هنری و فنی دارد و کار یک مهندس معمار به بررسی فاکتورهای مرتبط با این دو مبحث مرتبط است. دانشجویان این رشته در دانشگاه علاوه بر اصول طراحی، اصول هنری و زیباییشناسی، مباحث فنی برای طراحی از جمله محاسبات حجمها، نماها و تأسیسات را هم آموزش میبینند. همچنین در پروژههای متعددی به تمرین میپردازد. یک دانشجوی معماری در طول دوران تحصیل به کار با نرمافزارهای نقشهکشی و طراحی آشنا میشود. اگر این آشنایی سطحی با کار بیشتر به تسلط تبدیل شود می تواند منبع درآمد خوبی داشته باشد. این رشته گرایشهای متعددی دارد که هریک به طراحی و معماری بخشهای مختلفی از بناها میپردازند. بنابراین تمرکز دروس آنها بر این مبنا متغیر است و دانشآموزان میتوانند با توجه به علایق خود روی گرایش خاصی کار کنند. این رشته تا مقطع دکتری هم پذیرش دارد.
مقارن با پیشرفت هنر ، معماری نیز پیشرفت قابل توجهی کرد
و ساختمان هایی ساخته شد تا نیاز های بیشتری از انسان ها را برآورده کند.
مانند کلیساها ، زیارتگاها ، بناهای یاد بود ، دادگاه ها ، سالهای نمایش ،
مجتمع های ورزشی ، موزه ها ، بیمارستانها ، مدارس ، دانشگاه و کتابخانه ها .
هر کدام از این فضا ها براساس نیاز خاص انسان ها ساخته شد ،
دسته بندی هایی که نیاز های کاربری انسان ها باعث ایجاد آنها گردید ،
فضاها برای اعمال مذهبی ، کاربری های دولتی یا آموزشی و نیز کاربری هایی که
نیاز های درمانی انسان ها را پاسخ می داد.
اغلب معمار هنر را بیشتر از فن اهمیت می دهند ، یا به بیان بهتر برای او شکل ساختمان مهم تر از مسائل فنی ساختمان است.
به هر حال این هنر اوست و اوست که عناصر اولیه را شکل می بخشد ،
البته سبک ها ، زمان ، نوع مهندسی ساختمان ، مصالح در تصمیم گیری نهایی او دخیل هستند.
ساختمان معمار باید پا برجا و محکم باشد
و برای آن کاربری خاصی که او طراحی کرده است به درستی کار کند ، این هدف نهایی معمار است.
بسیاری از معماران و منتقدین معروف و برجسته معماری، در جواب سوال “معماری چیست؟” پاسخ های جالبی را اظهار داشتهاند که نشان از دیدگاههای متعدد و بعضاً متفاوت ایشان نسبت به موضوع معماری دارد. در ادامه با برخی از این دیدگاه ها آشنا میشویم:
معماری قطعاً یک عمل سیاسی است.
معماری روشی برای دیدن تفکر و زیر سوال بردن جهان و جایگاه ما در آن است.
معماری روند تجلی جامعه ما در دنیای فیزیکی است.
معماری بیانگر ارزشها بوده و نحوه ساخت ما بازتابی از زندگی ماست.
معماری میدان جنگ واقعی روح است.
معماری هنر هر چیز ممکن است.
معماری فراتر از ساختن یک شی در یک سایت است. معماری یک بازآفرینی از خود سایت است.
معماری منبع دست نخوردهای از داستانهای باشکوه میباشد که منتظر تصور، تجسم و ساخت است.
معماری عبارت است از خدمت به دیگران از طریق طراحی محیط مصنوعی.
معماری با تبدیل شدن به بیان هنر، از برطرف سازی یک نیاز ساده به پناهگاه و امنیت فراتر میرود.
معماری تجربه یک لحظه فرهنگی است.
از بسیاری جهات معماری نوع کاملا خاصی از داستانهای علمی بوده و ژانر معماری تفکر و حدس و گمان است.
معماری فقط ساخت و ساز نیست؛ بلکه ابزاری برای بهبود زندگی مردم است.
معماری قطعه کوچکی از یک معادله انسانی است. اما برای معماران یک توانایی بالقوه برای ایجاد تغییر، روشنگری، غنیسازی تجربه انسانی، نفوذ در حصار سوءتفاهمها و ارائه زمینهای برای نمایش زندگی میباشد.